W 1910 roku w przepięknym, malowniczym zakątku na uboczu uzdrowiskowego miasta Kudowa, z inicjatywy ówczesnego właściciela Ryszarda Bacdorfa powstały pierwsze zabudowania młyna. Czasy przedwojenne, kiedy to młyn zaopatrywał w energię elektryczną część uzdrowiska oraz pobliskie wioski był okresem jego największej świetności. Potężne turbiny wodne pracowały dzień i noc przynosząc mieszkańcom miasteczka światło i ciepło, młynowi rozgłos i uznanie okolicznej ludności, właścicielowi bogactwo. I tak właśnie zrodziła się legenda młyna. Podobno Bacdorf na handlu mąką i energią dorobił się majątku, który gromadził przez lata w oczekiwaniu na lepsze czasy – czasy, kiedy to będzie wystarczająco zamożny by opuścić miasto i zająć się wyłącznie realizacją młodzieńczych marzeń. Interes rozwijał się nieustannie przynosząc zarazem zaskakująco wysokie zyski. Z upływem lat starzejącemu się młynarzowi coraz trudniej było oswoić się z myślą o wyjeździe, odzwyczaić się od młyna, któremu poświęcił lata pracy i osobistego zaangażowania, od miejsca, gdzie oprócz pieniędzy zostawił także swoje serce… Postanowił, że zostanie. Nastały burzliwe i ciężkie czasy drugiej wojny światowej, kiedy to tereny okupacyjne ogarnęło szaleństwo zbrojeń. Gwałtownie spadło zapotrzebowanie na mąkę, a energię elektryczną Kudowa zaczęła pozyskiwać z wielu innych źródeł. To zmusiło syna Bacdorfa do wielokrotnej zmiany funkcjonalności młyna. Wkrótce nadszedł przełomowy rok 45. Od wschodu zbliżała się Armia Czerwona i Ryszard Bacdorf jak wielu innych Niemców z tutejszych ziem w obawie przed represjami zmuszony był opuścić tereny Dolnego Śląska. Uciekał w ogromnym pośpiechu zdążywszy jedynie ukryć znaczną część majątku w podziemiach młyna.